EVEN BELLEN MET…

De afgelopen maanden was het moeilijk contact met elkaar te hebben. Verenigingsactiviteiten, die zaten er niet in. Alles vanwege de coronacrisis. Hoe blijf je dan als vereniging overeind? Nou, bellen natuurlijk. En dat hebben we de afgelopen tijd volop gedaan en dat blijven we de komende maanden ook zeker doen. Want er zijn interessante verhalen te vertellen door onze leden. Hoe ervaren zij de lockdown, die er zeker voor een vereniging als de onze ook stevig inhakt? Maar er is licht, een stip aan de horizon. Deze week mochten weer de eerste voorzichtige stappen op het voetbalveld gezet worden door de jeugd. Zeker voor de groep van 12 tot 18 jaar met de nodige beperkingen. Hoe ging dat? Daarvoor belden we met

DEWI DE HAAS (trainer JO17-1)

Dewi is 31 jaar oud, woont in Arnhem en heeft een gezin met twee kinderen, die 3 en 1 jaar oud zijn. Hij is bezig aan zijn tweede seizoen als trainer van JO17-1, voor de niet-ingewijden onder ons, waartoe ik ook mezelf reken, heette dat vroeger de B1. Ook volgend seizoen blijft hij aan De Treffers verbonden. Dewi ging deze week weer met zijn team van start onder strikte condities. Dat betekende voor zijn groep het aanhouden van een afstand van 1,5 meter ten opzichte van elkaar en ten opzichte van de coaches. Er was een CC (nee, geen compagniescommandant zoals de ouderen onder ons die nog uit hun dienstplicht kennen, maar een corona-coördinator), die een oogje in het zeil hield, zorgde voor de benodigde materialen uit het ballenhok en die de poort gesloten hield nadat iedereen binnen was.

…wat stonden ze toen dicht bij elkaar….

“Ik ben in 2018 graag naar De Treffers gekomen vanwege de mogelijkheden, die de accommodatie biedt, het beleid, dat de vereniging hanteert en de omstandigheden waaronder je kunt werken. Alles is hier op Zuid prima geregeld. En het ging echt lekker dit jaar. We stonden er goed voor met ons team, totdat de competitie plotseling werd afgebroken. Het elftal stond op een vierde plaats en die zou aan het eind van het seizoen recht geven op deelname aan de nacompetitie voor een plek in de tweede divisie. En ik ben er van overtuigd, dat we daar een goede kans op maakten. Maar ja, jammer, het liep anders. Alle begrip overigens, want gezondheid gaat boven alles. Afgelopen dinsdag (red.: 5 mei) zijn we weer gestart met de eerste training. Dat de jongens er zin in hadden, bleek wel uit het feit, dat iedereen aanwezig was. Maar het was natuurlijk wel wennen vanwege de beperkingen. Vooraf hebben we daarover duidelijke afspraken gemaakt. En iedereen hield zich daaraan. Als dat soms niet helemaal lukte, werd dat meteen gecorrigeerd. Jongens moesten eigen drinken meebrengen en na afloop meteen weer weg gaan. Niet leuk, want ze houden er van om nog lekker met elkaar na te praten. Dat kon nu niet. Na de warming-up hebben we geoefend op verschillende techniekvormen en vervolgens afwerken op doel. Positiespel of een partijtje, dat zat er niet in. En toch vond iedereen het de moeite waard.”

Het begin is er. En als iedereen zich keurig blijft houden aan de afspraken en het coronavirus daardoor terug kan worden gedrongen, kan er stap voor stap toegewerkt worden naar steeds meer activiteiten op onze voetbalvelden. Na toch een wat zwarte periode, kleurt de horizon weer rood!