EVEN BELLEN MET…..

Het zijn boeiende tijden. Tijden, waarin iedere dag weer de talkshows op tv gevuld worden met deskundigen, die met elkaar nakaarten over het nieuws. Epidemiologen, economen, Femke Halsema-haters, opiniepeilers, Amerikadeskundigen, allesweters (Louis van Gaal), ze buitelen over elkaar heen bij het nakaarten. Tijd om eens te gaan bellen met een (na)kaartdeskundige en wel met…….

PATRICK JANSSEN (voorzitter Koninklijke Kaartclub Zuid)

Janssen. Geen Klompenmaker, Belterman, de Pop, Criesten Hent, Blauwen Bril, Lange Ties, de Katteklef, de Galgenhei, de Flodder, de Mem, Kuul of Plooijak. Allemaal Janssen, maar Patrick is er een uit het roemruchte voetbalgeslacht van Maonus. Piet en Riny van Maonus waren befaamde voetballers eind jaren ’60, begin jaren ’70. De daarop volgende generatie is helaas – we hebben het al vaker moeten constateren in deze rubriek – niet begiftigd met dezelfde voetbalkwaliteiten. Dat geldt ook voor de 44 jaar jonge Patrick. Daar staan weer andere talenten tegenover. Welke dat zijn, dat laten we hem graag zelf vertellen:

“Ik mis ons wekelijks uitje. We gingen namelijk niet alleen naar de thuiswedstrijden van De Treffers, maar ook altijd mee uit. En dan knoopten we – Sandra, mijn steun en toeverlaat (red.: die tijdens het telefoongesprek naast Patrick blijkt te zitten) en de jongens – er vaak een weekendje aan zee  aan vast. Mijn hobby is compleet weggevallen. Ook met de kaartclub vielen we in een zwart gat. We hebben nog wel gekeken of we iets via de computer zouden kunnen organiseren, maar dat bleek toch te ingewikkeld. Daar was ook te weinig animo voor. Overigens hebben we afgelopen zaterdag het seizoen toch kunnen afsluiten met een kaarttoernooi, gevolgd door een barbecue. Alles passend binnen de RIVM-richtlijnen. We hadden de ruimte in vakken ingedeeld en afgezet, volop desinfecteermiddel bij de hand en maakten de tafels regelmatig schoon. Toch nog een grote opkomst, 30 van de 37 leden, mooi binnen het aantal, dat is toegestaan. Het leek wel een reünie nadat we elkaar zoveel maanden niet gezien hadden. Gerrit Gerrits, de man van Antoinette, is clubkampioen geworden.

….Patrick met steun, toeverlaat en kinderen naast voorzitter….

Met het werk had ik wel meer dan genoeg te doen. In het bedrijf, waar ik eigenaar van ben, Stijl-deuren (red.: die kwamen we bij Ruud Cillessen ook al tegen) hadden we het extra druk. Mensen zitten nu vaker de hele dag thuis en merken dan, dat ze behoefte hebben aan nieuwe zonwering en dat soort zaken. De omzet was wel 40% hoger dan normaal. Maar nu neemt dat weer af. Ik maak me daar wel wat zorgen over. Wij produceren luxe-goederen en bij een teruglopende economie zullen die minder worden gekocht. Veel werk komt ook voort uit de kopersbegeleiding bij nieuwbouwprojecten, waarbij wij betrokken zijn. Als kopers van een huis in de afwerking aanvullende wensen hebben, kiezen ze dan vaak voor producten, die wij kunnen leveren.

Voor volgend seizoen hoop ik toch op meer spanning bij onze club. Het liefst heb ik natuurlijk, dat we gaan voor het kampioenschap. Maar voor mijn part moeten we vechten tegen degradatie en degraderen we dan maar een keer. Alles beter dan ergens blijven hangen in de middenmoot met de kans, dat je nergens meer om speelt.”

Wij denken daar toch wat anders over. Kampioen prima, maar degraderen om de spanning, dat hoeft voor ons niet. Het blijft de komende tijd toch al spannend genoeg hoe de competitie er so wie so uit komt te zien. Zo denken wij er over. Maar ja, wie zijn wij?